Стихотворения Илоны Виша(на албанском языке)

Стихотворения Илоны Виша(на албанском языке)

Оригинал материала находится по адресу:
andimecaj.webs.com/poezishqipe.htm

NUK JAM

 

Si hije endesh natën

dhe thua nuk jam

dhe ditëve ti endesh rrugëve

duke lënë pas mall.

Më pas, mbas dridhmash dashurohesh

duke lënë pas zjarr.

Më pas, ti thua nuk isha

Por djegia, gjurmë lë pas.

 

YJET QE PUTHEN

 

Në qoftë se s’beson se yjet puthen,

prit natën që të të vijë.

Në qoftë se s’beson se si ato martohen,

shiko ata se si shtohen.

Në qoftë se s’beson ti tek perëndia,

je ti, padrejtësia.

 

THASHETHEME

 

Kur malet u takuan,

thanë se u puthën!

Dhe kur një kodër lindi më tej,

thanë, se kishin kohë të martuar.

 

MOS ME PRIT

 

Mos më prit,

sonte nuk do të vijë.

Diku tjetër i njoma buzët,

diku tjetër e dogja shpirtin.

Kurse shpirtin tënd

e lashë atje,

diku, në një cep të tradhtisë.

 

FEMER

 

U gëzua një femër

nga afshi i një puthje

dhe e mori atë si kujtim.

Po harroj, që diçka kishit humbur,

ku e kish lënë, si peng pa kthim.

 

MOS I HIQ ATO GJETHE

 

Mos i hiq ato gjethe mbi atë stol,

mos i lërë të bien në tokë,

e mos i lërë  t’i shkelin të tjerët

sepse na përkasin neve.

Mos i kujto se ato janë strehëz,

që ti të mbulohesh kur të bjerë shi.

Mos kujto se ato janë letër

për të lexuar atë që unë shkruaj për ty.

Por vetëm ruaji këto gjethe,

ruaji, për ne të dy.

 

TRISHTIMI

 

Trishtimi shpalosi krahët sonte,

ku as leje nuk morri.

U end nëpër zjarre të ndezura,

por s’u dogj.

U shuan nga ujërat e botës,

por s’u fik.

 

LAMTUMIRE

 

Sonte, të them lamtumirë.

Sonte, se di pse vetmia

Më ka çuar nëpër rrugë të ngushta.

Sonte kjo fjalë tingëllon shumë afër.

Lamtumirë!

 

Sonte, nuk jemi bashkë

Dhe që të dy ndodhemi larg.

Atje ku s’mund të shihemi,

atje ku dhe shqiponja s’ngjitet dot,

atje ku reja bën paqe me qiellin, ne s’jemi.

Pra unë të them lamtumirë,

Por vetëm sonte

Se, ditët do të vijnë do të jenë ndryshe.

 

TE GJITHEVE

 

I thashë mirëmëngjesi ditës

kur ajo më zgjoi.

 

Unë e putha diellin

dhe s’më dogji.

 

Unë e pashë perëndimin

dhe sytë nuk mi lodhi.

 

Ndenja dhe me yjet

kur nata i lëshoi.

 

I buzëqesha qiellit

dhe dallgët m’dërgoi.

 

I fola dhe botës,

por nuk më kuptoi.

 

BESOMENI

 

Besomëni nëse them:

se hëna u dogj e përvëluar,

se yjet shkëlqyen ndritshëm.

Besomëni nëse them:

se jeta ka lindur vetëm për ne,

se dita dhe nata kanë kultin e vet.

Besomëni se njerëzia

është një botë pallavrash,

një kuvend i egër ditësh.

Besomëni se fjalët

janë të shkruarit e një ditari të shkuar.

Besomëni se vetmia

u lag në shiun e lotëve.

Besomëni, se unë vetë i kam besuar,

Besomëni!

 

MOS QAJ

 

Mos qaj të lutem mos qaj

fëmijë, i ëndrrave të mia.

Eja të t’i fshih lotët

me shaminë e dashurisë time.

Eja të të përkund

Në krahët e pafajësisë time.

mos qaj të lutem mos qaj.

 

NJEQIND JETE

 

Njëqind jetë, do të falja po t’i kisha.

Njëqind herë, do të lutesha për njerëzit.

Njëqind frymë, do të shpëtoja po të kisha mundësi.

Njëqind zemra, do të dhuroja po t’m’i jepnin.

Njëqind yje, do të shtoja, sikur qielli të ishte i imi.

Njëqind gjëra, do t’i dhuroja botës po t’i kisha

Vetëm ti, të ishe i imi.

 

PUTH ME MIRE

 

Mos i puth pulëbardhat e mëngjesit

se nuk të sjellin fat.

Thuaji më mirë mirëmengjes njerëzve,

se nuk bën mëkat.

Ose, puthe me dorë diellin

që të buzëqeshë pak.

Ose, puthe hënën natën

që të ndriçojë lart.

 

Përgatiti Andi Meçaj